In ‘de nieuwe wereld’ gaat het onder andere over ‘resultaten op lange termijn’ en rentmeesterschap. Dat als tegenhanger van het nu, waar het gaat over bonussen aan het eind van één jaar en jaarlijkse stijging van winst en ‘shareholdersvalue’. Nu ben ik zo’n persoon dat altijd een uitdaging ziet in het verenigingen van tegenstellingen. Ik geloof namelijk niet in het tegengestelde van tegenstellingen.
De paradox van tegenstellingen
Wat ik daar mee bedoel, is dat tegenstellingen volgens mij juist samen een geheel vormen. Het Yin-Yang symbool is daar een geweldig mooi voorbeeld van en ook bijvoorbeeld een klassieke weegschaal. Bij zo’n weegschaal hangt uiterst links een gewicht en uiterst rechts ook een. Los van elkaar hebben ze geen duidelijke meerwaarde. Juist verenigd met elkaar vormen ze een geheel. En dat geheel is in balans te brengen door beide op elkaar af te stemmen.
Rentmeesterschapsbonus
Dus: hoe brengen we rentmeesterschap en bonussen samen? Het volgende proefballonnetje wil ik daar wel eens op los laten. De gemiddelde termijn van een leidinggevende is 4 tot 7 jaar. Bonussen worden verdiend over het werk in die periode. Dat gaan we veranderen. Bonussen worden verstrekt 15, 20 en 30 jaar na aanvang van het dienstverband en hebben betrekking op de resultaten/verdiensten van diezelfde periode (dus ook 15, 20 en 30 jaar).
De toekomst beïnvloedt jouw Nu
Dat betekent dat in de meeste gevallen de prestaties van je opvolgers van grote invloed zijn op jouw bonus. Sterker nog: als jij maar 4 jaar aanblijft als leidinggevende, hebben de prestaties van je opvolgers waarschijnlijk een grotere invloed op jouw bonus dan jouw eigen prestaties. Wat zou dit doen met het gedrag van leidinggevenden? Hoe zal dit van invloed zijn op hun strategie en hun besluitvorming?
Balans tussen Nu en Straks
Leidinggevenden zullen nadenken over de consequenties op lange termijn, ze zullen zoeken naar opvolgers die ‘het erfgoed’ zo goed mogelijk verder kunnen ontwikkelen (rentmeesterschap in optima forma). Omdat ze echter ook de korte termijn in de gaten moeten houden, want zonder kortetermijnresultaten is er helemaal geen lange termijn, zal er mijns inziens een interessante balans worden gezocht tussen kortetermijnresultaten en langtermijnresultaten. En dat hoeven heus niet alleen maar financiële resultaten te zijn. Dat kunnen ook bijvoorbeeld maatschappelijke, ecologische of spirituele resultaten zijn.
Jouw mening nu telt
Wie vult mij aan bij dit proefballonnetje? Wat gaat er gebeuren met (het gedrag van) leidinggevenden en met beleid en uitvoering van organisaties als bonussen alleen nog maar worden verstrekt over resultaten op de langetermijn?
vrijdag 25 maart 2011
vrijdag 18 maart 2011
Verdwalen
Waar ik altijd heerlijk van kan genieten is het lopen door een doolhof. Het fenomeen op zich is natuurlijk al heel bijzonder: je gaat een pad op waarvan je vooraf al weet dat je gegarandeerd zult verdwalen. Hoe bizar. Pas nadat je meerdere malen bent verdwaald, kom je uit het bij middelpunt, de kern. En zowel tijdens het zoeken als het vinden, geniet je.
Op zoek naar de kern
Omdat ik een doolhof zo leuk vind, wil ik altijd alle weggetjes, obstakels, blokkades en afsluitingen meemaken. Dat creëert een ander soort energie en een ander soort plezier. Ik merkte dat vooral toen ik laatst met mijn dochter door een doolhof liep. Zij was oprecht op zoek naar het middelpunt, terwijl ik alle richtingen wilde ontdekken. “Pappa, je doet niet leuk mee!”, kreeg ik toen te horen. Verdwalen is voor kinderen een spelletje.
Leerzaam spel voor later
Verdwalen is een spelletje voor kinderen. Een heel leerzaam spelletje. Het leert kinderen dat je soms wél weet dat het goed komt, maar dat je niet weet wanneer, wie je tegenkomt en wat je onderweg meemaakt. En daar heb je later in je leven veel aan.
Organisaties zonder te weten in doolhof
Ook veel organisaties en ondernemingen zijn verdwaald. Daar heb ik al eens eerder over geschreven. Er zijn in vergelijking met het doolhof echter twee belangrijke verschillen: 1) vaak weten mensen in organisaties niet eens dat verdwaald zijn, waardoor oprechte verbazing ontstaat bij een doodlopende weg en 2) als ze het wél weten vinden ze het niet leuk.
Hoe kom je als organisatie nu te weten of je verdwaald bent (punt 1)? En als je dat weet, hoe zorg je dan dat je het leuk vindt om bij de kern uit te komen (punt 2)?
Hoe weet je of jouw organisatie verdwaald is?
Belangrijk bij weten of je verdwaald bent, is: even stilstaan, tot rust komen en daarna oriënteren. Nu denken allerlei mensen dat stilstaan en tot rust komen hetzelfde is. Dus niet. ‘Stil staan’ = even niets doen. ‘Tot rust komen’ = bewust zijn van niets doen en dat als nuttig en zinvol ervaren.
Vanuit die ervaring kijk je om je heen. Met welk doel ben je ooit begonnen? Wat was toen de kern van je organisatie? En hoe is het nu? Welk doel heb je nu? Wat is nu de kern van je organisatie? Zit er een natuurlijke ontwikkeling in? Zijn de drijfveren nog even authentiek en aanwezig als toen? Na het beantwoorden van deze vragen, voel je zelf wel aan of jouw organisatie verdwaald is of niet. Luister naar je hart.
Met plezier op zoek naar je kern
Hoe zorg je dat je het leuk vindt om bij de kern (terug) te komen? Simpel: herinner hoe het was om door een doolhof te dwalen. Dus: 1) Wees heel zeker over wat/waar de kern is. Heb dit altijd in je vizier. 2) Geniet van elk moment van de (zoek)tocht naar de kern. Alles wat je meemaakt, helpt je de kern beter te vinden en te begrijpen.
Als je op een blokkade stuit, wees niet gefrustreerd. Het is een waardevolle ervaring die jou of je organisatie doet groeien. We leren vaak meer van de dingen die we eerst fout doen, dan van de dingen die we direct goed doen.
Je wéét dat het goed komt
En wat al het allemaal te lang duurt, te langzaam gaat, te weinig voortgang heeft? Herinner dan de les die je als kind bij je echte doolhoven leerde: je weet wel dat het goed komt, je weet alleen niet wanneer, wie je tegenkomt en wat je onderweg meemaakt. Focus en houd moed! Dan komt het zeker goed.
Op zoek naar de kern
Omdat ik een doolhof zo leuk vind, wil ik altijd alle weggetjes, obstakels, blokkades en afsluitingen meemaken. Dat creëert een ander soort energie en een ander soort plezier. Ik merkte dat vooral toen ik laatst met mijn dochter door een doolhof liep. Zij was oprecht op zoek naar het middelpunt, terwijl ik alle richtingen wilde ontdekken. “Pappa, je doet niet leuk mee!”, kreeg ik toen te horen. Verdwalen is voor kinderen een spelletje.
Leerzaam spel voor later
Verdwalen is een spelletje voor kinderen. Een heel leerzaam spelletje. Het leert kinderen dat je soms wél weet dat het goed komt, maar dat je niet weet wanneer, wie je tegenkomt en wat je onderweg meemaakt. En daar heb je later in je leven veel aan.
Organisaties zonder te weten in doolhof
Ook veel organisaties en ondernemingen zijn verdwaald. Daar heb ik al eens eerder over geschreven. Er zijn in vergelijking met het doolhof echter twee belangrijke verschillen: 1) vaak weten mensen in organisaties niet eens dat verdwaald zijn, waardoor oprechte verbazing ontstaat bij een doodlopende weg en 2) als ze het wél weten vinden ze het niet leuk.
Hoe kom je als organisatie nu te weten of je verdwaald bent (punt 1)? En als je dat weet, hoe zorg je dan dat je het leuk vindt om bij de kern uit te komen (punt 2)?
Hoe weet je of jouw organisatie verdwaald is?
Belangrijk bij weten of je verdwaald bent, is: even stilstaan, tot rust komen en daarna oriënteren. Nu denken allerlei mensen dat stilstaan en tot rust komen hetzelfde is. Dus niet. ‘Stil staan’ = even niets doen. ‘Tot rust komen’ = bewust zijn van niets doen en dat als nuttig en zinvol ervaren.
Vanuit die ervaring kijk je om je heen. Met welk doel ben je ooit begonnen? Wat was toen de kern van je organisatie? En hoe is het nu? Welk doel heb je nu? Wat is nu de kern van je organisatie? Zit er een natuurlijke ontwikkeling in? Zijn de drijfveren nog even authentiek en aanwezig als toen? Na het beantwoorden van deze vragen, voel je zelf wel aan of jouw organisatie verdwaald is of niet. Luister naar je hart.
Met plezier op zoek naar je kern
Hoe zorg je dat je het leuk vindt om bij de kern (terug) te komen? Simpel: herinner hoe het was om door een doolhof te dwalen. Dus: 1) Wees heel zeker over wat/waar de kern is. Heb dit altijd in je vizier. 2) Geniet van elk moment van de (zoek)tocht naar de kern. Alles wat je meemaakt, helpt je de kern beter te vinden en te begrijpen.
Als je op een blokkade stuit, wees niet gefrustreerd. Het is een waardevolle ervaring die jou of je organisatie doet groeien. We leren vaak meer van de dingen die we eerst fout doen, dan van de dingen die we direct goed doen.
Je wéét dat het goed komt
En wat al het allemaal te lang duurt, te langzaam gaat, te weinig voortgang heeft? Herinner dan de les die je als kind bij je echte doolhoven leerde: je weet wel dat het goed komt, je weet alleen niet wanneer, wie je tegenkomt en wat je onderweg meemaakt. Focus en houd moed! Dan komt het zeker goed.
dinsdag 8 maart 2011
'Raw & uncut': succes in drie stappen
Ik was uitgenodigd om mee te denken over het vermarkten van het Kameroperahuis in Zwolle aan een nieuwe doelgroep met daaraan gekoppeld een preview van een aanstaande kameroperavoorstelling. Nog nooit van dit gezelschap gehoord en dan zie je maar weer hoe belangrijk een naam, een logo en een belofte kan zijn. Mijn idee over deze organisatie en hun producten kon niet veel meer verschillen van de werkelijkheid dan dat ze in realiteit deden. Het bleek experimenteel (muziek)theater te zijn.
‘Trailer’ van jouw organisatie
Toch ga ik het dit keer niet hebben over naam of belofte. Ik werd geprikkeld door iets anders: een antwoord op de vraag ‘hoe krijgen we de mensen zover dat ze over de drempel in hun hoofd heen stappen en daarna over die van onze zaal?’. In het betreffende antwoord werd voorgesteld om een korte kennismaking te creëren, een soort trailer of preview. Dat moet dan mensen overtuigen om verder te gaan, vanuit zichzelf het verlangen hebben meer te willen.
Volgens mij zou het zo bij alle bedrijven moeten en kunnen werken: eerst een klein stukje van jezelf laten zien met als gevolg dat mensen vanuit zichzelf jou in zijn geheel willen.
Sommige bedrijven doen een poging: een gelikte wervingsfilm laat een zinnenprikkelend gebeuren zien waar je meteen deel van uit wilt maken. Maar dat is dus naar mijn mening geen reële kennismaking. Dat is reclame of promotie.
Authenticiteittrend
Welk bedrijf zou het aandurven? Potentiële klanten een kijkje in de keuken te geven? Te laten meelopen bij het traject van een andere klant? Of gewoon de werkelijkheid filmen en dat op Youtube plaatsen? De ruwe, ongemonteerde versie. Zo’n versie zou ik de pure versie willen noemen, de Ware versie. Daarmee sluit je als bedrijf wel aan bij de authenticiteittrend die momenteel heerst. De talentenshows op televisie gaan van theatrale ‘Idols’ en ‘X-factor’ naar het kwaliteitsgerichte ‘The Voice of Holland’ om binnenkort uit te komen bij ‘The Sing-off’ waar alles a-capella is en een zanger zich nergens meer achter kan verschuilen. Je bent wie je bent en zo sta je daar.
De kwetsbaarheid van je organisatie tonen
Ik zou het geweldig vinden als een bedrijf zo sterk zou zijn dat het die kwetsbaarheid durft te tonen. Want je stelt je zeker wel kwetsbaar op. Er is geen tweede take, je kun het niet overdoen. Je zegt tegen anderen ‘dit ben ik en dit is mijn naakte waarheid’. En ieder van ons weet dat waar dit goed afloopt je een vriend voor het leven erbij hebt gekregen. Maar wat als we niet zo perfect, geweldig, prachtig zijn als ‘ze’ denken dat we zijn. Of... nog afschrikwekkender: als we denken dat we zijn.
In de horeca zie je goede voorbeelden. Bijvoorbeeld bij restaurants waarbij de gasten direct en continue in de keuken kunnen kijken. Ook in het hoger onderwijs zie het steeds meer verschijnen middels de ‘meeloopdag’. Potentiële studenten lopen een dag mee met eerstejaars in hun reguliere programma.
Vertrouwen in je eigen club
Uit ervaring en onderzoek weten we inmiddels dat ‘ervaren’ het best verkoopt. Dus laten we op allerlei manieren mensen iets ervaren. Maar al die ervaringen zijn geregisseerd. We durven niet ‘raw & uncut’ te zijn. En waarom niet? Omdat we bang zijn dat we toch niet zo geweldig zijn als we beweren. Maar als wij al niet in onszelf vertrouwen? Waarom zou de prospect/klant dat dan wel moeten?
Succesvolle marketingtool
Dus: een goede marketingtool is prospects en klanten iets laten beleven. Om dat middel succesvol in te zetten, neem je de volgende stappen:
1) Wees jezelf (is echt veel makkelijker dan je denkt, gewoon stoppen met toneel spelen)
2) Heb vertrouwen in eigen weten en kunnen
3) Creëer situaties waarin anderen jou ‘raw and uncut’ kunnen volgen, 24/7.
Wanneer een prospect dan met jouw in zee gaat, heb je meer dan een klant. Je hebt een ‘believer’. Iemand die jou neemt zoals je bent. Is dat niet wat we allemaal het allerliefst willen in alle omstandigheden, zakelijk én privé? Je bent er maar drie stappen van verwijderd. Wat let je?
‘Trailer’ van jouw organisatie
Toch ga ik het dit keer niet hebben over naam of belofte. Ik werd geprikkeld door iets anders: een antwoord op de vraag ‘hoe krijgen we de mensen zover dat ze over de drempel in hun hoofd heen stappen en daarna over die van onze zaal?’. In het betreffende antwoord werd voorgesteld om een korte kennismaking te creëren, een soort trailer of preview. Dat moet dan mensen overtuigen om verder te gaan, vanuit zichzelf het verlangen hebben meer te willen.
Volgens mij zou het zo bij alle bedrijven moeten en kunnen werken: eerst een klein stukje van jezelf laten zien met als gevolg dat mensen vanuit zichzelf jou in zijn geheel willen.
Sommige bedrijven doen een poging: een gelikte wervingsfilm laat een zinnenprikkelend gebeuren zien waar je meteen deel van uit wilt maken. Maar dat is dus naar mijn mening geen reële kennismaking. Dat is reclame of promotie.
Authenticiteittrend
Welk bedrijf zou het aandurven? Potentiële klanten een kijkje in de keuken te geven? Te laten meelopen bij het traject van een andere klant? Of gewoon de werkelijkheid filmen en dat op Youtube plaatsen? De ruwe, ongemonteerde versie. Zo’n versie zou ik de pure versie willen noemen, de Ware versie. Daarmee sluit je als bedrijf wel aan bij de authenticiteittrend die momenteel heerst. De talentenshows op televisie gaan van theatrale ‘Idols’ en ‘X-factor’ naar het kwaliteitsgerichte ‘The Voice of Holland’ om binnenkort uit te komen bij ‘The Sing-off’ waar alles a-capella is en een zanger zich nergens meer achter kan verschuilen. Je bent wie je bent en zo sta je daar.
De kwetsbaarheid van je organisatie tonen
Ik zou het geweldig vinden als een bedrijf zo sterk zou zijn dat het die kwetsbaarheid durft te tonen. Want je stelt je zeker wel kwetsbaar op. Er is geen tweede take, je kun het niet overdoen. Je zegt tegen anderen ‘dit ben ik en dit is mijn naakte waarheid’. En ieder van ons weet dat waar dit goed afloopt je een vriend voor het leven erbij hebt gekregen. Maar wat als we niet zo perfect, geweldig, prachtig zijn als ‘ze’ denken dat we zijn. Of... nog afschrikwekkender: als we denken dat we zijn.
In de horeca zie je goede voorbeelden. Bijvoorbeeld bij restaurants waarbij de gasten direct en continue in de keuken kunnen kijken. Ook in het hoger onderwijs zie het steeds meer verschijnen middels de ‘meeloopdag’. Potentiële studenten lopen een dag mee met eerstejaars in hun reguliere programma.
Vertrouwen in je eigen club
Uit ervaring en onderzoek weten we inmiddels dat ‘ervaren’ het best verkoopt. Dus laten we op allerlei manieren mensen iets ervaren. Maar al die ervaringen zijn geregisseerd. We durven niet ‘raw & uncut’ te zijn. En waarom niet? Omdat we bang zijn dat we toch niet zo geweldig zijn als we beweren. Maar als wij al niet in onszelf vertrouwen? Waarom zou de prospect/klant dat dan wel moeten?
Succesvolle marketingtool
Dus: een goede marketingtool is prospects en klanten iets laten beleven. Om dat middel succesvol in te zetten, neem je de volgende stappen:
1) Wees jezelf (is echt veel makkelijker dan je denkt, gewoon stoppen met toneel spelen)
2) Heb vertrouwen in eigen weten en kunnen
3) Creëer situaties waarin anderen jou ‘raw and uncut’ kunnen volgen, 24/7.
Wanneer een prospect dan met jouw in zee gaat, heb je meer dan een klant. Je hebt een ‘believer’. Iemand die jou neemt zoals je bent. Is dat niet wat we allemaal het allerliefst willen in alle omstandigheden, zakelijk én privé? Je bent er maar drie stappen van verwijderd. Wat let je?
Abonneren op:
Posts (Atom)
