Dromen, denken, durven, doen.

Businessspiritualiteit. Wat is er toch met dit woord dat bij zovelen de nekharen overeind gaan staan of op z’n minst een sceptische houding wordt aangenomen. En dat terwijl de echte ondernemers stuk voor stuk beamen dat succes in zaken ontstaat door goed naar hoofd én hart te luisteren. Of is dat niet wat we bedoelen met businessspiritualiteit? Wat bedoelen we dan wel? Zweverigheid? Leg mij eens uit wat er niet zweverig is aan een droom? En zo zijn de meeste ondernemers en leiders toch begonnen?

Maak je droom concreet
Je kunt een droom concreet maken. Je kunt ‘m visualiseren, opschrijven, inlijsten en aan de muur hangen. Mijn favoriete quote is al jaren “als je wilt dat je droom werkelijkheid wordt, word dan wakker.” Zoals je een droom concreet kunt maken, zo kun je alle zweverigheid concreet maken. Bang zijn voor zweverigheid, het ontkennen, negeren of weggooien is nergens voor nodig. Maak het gewoon concreet.

Een kwestie van semantiek?
En toch... met het concreet maken van zweverigheid zijn we vast nog niet veel verder met de acceptatie van het woord businessspiritualiteit.  Ik begin steeds meer te denken dat we het woord zelf gewoon niet willen. Met de one-liner ‘dromen, denken, durven, doen.’ heeft volgens mij niemand moeite. Sterker nog: we vinden het geweldig wanneer mensen op deze manier werken en/of leven. En dat terwijl het 100% businessspiritualiteit is. Dromen is Ziel/het onbewuste weten; Denken is Hoofd/het cognitieve, rationele weten; Durven is Hart (of Buik), het emotionele weten, Doen is Lichaam (of Handen), het fysieke weten.

Het is géén businessspiritualiteit
De droom of het visioen, de keiharde cijfers erachter, de knoop in de maag bij de beslissing, het zweet (letterlijk of figuurlijk) bij de uitvoering. Ieder van ons, ook jij vast en zeker, kent deze vier momenten. We hebben ze allemaal meegemaakt, de meesten vaker dan eens en in wisselende omstandigheden. Wat is dit anders dan..., maar ik vind het prima: we gaan dit veelvoorkomende, logische, natuurlijke en algemeen geaccepteerde proces géén businessspiritualiteit noemen. We doen het gewoon niet. Businessspiritualiteit is wat anders. Wat precies, weet niemand, maar dit in ieder geval niet. De droom, de cijfers, de knoop, het zweet, dat is gewoon zakendoen. Dat is bedrijfsvoering 1.0, de basis.

Een geweldig idee!
Ik ga binnenkort iets nieuws beginnen, want ik heb een droom. Ik heb een geweldige droom. Zo mooi was een droom nog nooit. Nu ben ik bezig met de vertaling ervan naar de keiharde werkelijkheid en steeds dichterbij komt die knoop en vlak erachter het zweet. Ik voel het nu al. Maar op geen enkele manier heeft mijn droom iets te maken met businessspiritualiteit of uitvloeisels ervan als dat werken/leven bestaat uit Lichaam , Hoofd, Hart en Ziel. Nee hoor, het is gewoon een kwestie van dromen, denken, durven, doen.

De hardheid van een spiegel

Op http://www.molblog.nl/ staat van mijn artikelen nog steeds het artikel ‘waarom doe jij wat je doet?’ bovenaan als én meest gelezen én meest op gereageerd. Ik besloot het artikel nog eens te lezen om erachter te komen waarom dat zo is. Dat was een keiharde confrontatie met mezelf. Waarom doe ik eigenlijk wat ik doe? En dan niet alleen het schrijven van blogs en tweets, maar met betrekking tot alles. En dat op een dag dat ik een confronterend gesprek had met een zeer dierbare persoon die mij – op mijn verzoek! – ook al een spiegel had voorgehouden. Lees ik tot overmaat van ramp nog een column van Ben Tiggelaar over hoe weinig mensen zich eigenlijk écht voor 100% geven.

Hoeveel spiegels kan een mens op een dag verdragen? Hoeveel signalen heb je, heb ik, nodig om te beseffen dat het tijd is voor verandering. Of op z’n minst tijd om stil te staan, moment rust te nemen en te oriënteren. Hé, dat klinkt herkenbaar. Wacht even... dat komt uit een ander artikel van mezelf. Daarin ging het over verdwalen. Zou het... Zou ik...

Ik wordt keihard geconfronteerd met al mijn eigen_wijsheden. Auw! Dat doet zeer. En nu...?

Wordt vervolgd...